Alles om enthousiaste, onafhankelijk denkende mensen de wereld in te sturen.

 ‘Nadat ik in 1994 aan de TU Delft promoveerde in de wiskunde, heb ik me eerst gewijd aan mijn andere grote liefde, muziek. Achttien jaar lang speelde ik viool in verschillende orkesten, gaf ik vioolles en dirigeerde ik. Af en toe dacht ik: ik zou wel weer wiskundeles willen geven, want er zijn maar weinig (goede) docenten. Vlak voordat onze drie dochters het huis uitgingen kwam uit de TU Delft de vraag naar een docent met mijn profiel. Lesgeven aan een universiteit leek me nog leuker dan op een middelbare school, dus besloot ik te solliciteren.’ 

Wiskunde voor niet‐wiskundigen 

‘Wiskunde is belangrijk voor alle toekomstige ingenieurs, dus twee jaar na mijn start bij de TU Delft ging ik aan de slag met het PRogramme of Innovation in Mathematics Education (PRIME), een innovatieproject voor het wiskundeonderwijs aan de engineeringopleidingen. Samen met docenten en studenten hebben we blended learning geïntroduceerd, actieve werkvormen ontwikkeld en het onderwijsmateriaal daaraan aangepast. Wiskunde doceren aan nietwiskundigen is interessant omdat veel studenten het vak nooit zelf zouden kiezen. Ze komen om bruggen te leren bouwen en moeten plotseling allemaal abstracte begrippen leren. Ik vind het een leuke uitdaging om te laten zien waarom het voor hen toch nuttig is. Nu ik onderwijsdirecteur ben, ben ik minder direct betrokken bij het project, maar ik geef nog wel een beetje les om de connectie met het onderwijs te houden. Ook onderzoek ik (voor een deel) de effectiviteit van PRIME. We kijken bijvoorbeeld of studenten de stof beter begrijpen als we augmented reality inzetten waardoor ze dingen driedimensionaal voor zich zien.’ 

Teaching Academy 

‘(Geamuseerd.) Het ligt niet in mijn karakter om gewoon te doen wat er gevraagd wordt. Ik ben altijd aan het bedenken hoe dingen beter kunnen. Daardoor kreeg ik steeds meer verantwoordelijkheden en ontwikkelde ik mijn visie op onderwijs. Behalve als docent en directeur onderwijs probeer ik ook als academisch directeur van onze Teaching Academy ons onderwijs op een hoger plan te brengen. De Teaching Academy is een community van iedereen op onze universiteit die zich met onderwijs bezighoudt. We hebben een kort lijntje naar de Teaching and Learning Services waar de onderwijskundige ondersteuning zit. Om onderwijs in de spotlight te zetten organiseren we events zoals lunchlezingen, een journalclub, education conversations en een grote Education Day. Ook reiken we Education Fellowships uit aan wetenschappers die bevlogen zijn over onderwijs. Zij kunnen een voorstel indienen voor een innovatieproject van twee jaar. We proberen daar nu een vervolg voor te creëren in de vorm van een Initiative (het mag geen instituut heten) on innovation in Delft engineering education. De bedoeling is om onderwijsthema’s die relevant zijn voor onze opleidingen zelf te onderzoeken. Reflecteren is bijvoorbeeld bij de opleiding Geneeskunde heel gangbaar, maar bij ingenieursopleidingen nog niet. Ook onderwerpen als duurzaamheid en toetsing zijn voor onze studenten van belang. Een wetenschapper mag zo’n thema oppakken en krijgt een promovendus en postdoc met een onderwijskundige achtergrond om het onderzoek mee uit te voeren. Op die manier kan zij of hij een dossier opbouwen om verder te groeien. Aan de TU Delft ben ik een van de eersten die carrièrestappen zet via het onderwijs en die behoefte leeft bij anderen ook. In Utrecht hebben ze al iets vergelijkbaars en dat heeft me mede geïnspireerd. We wachten nog op definitieve goedkeuring van het college van bestuur, maar het zou heel gaaf zijn als dit doorgaat.’ 

Altijd in beweging 

‘Hoe ik dingen voor elkaar krijg? Om te beginnen luister ik veel. Ik probeer op te halen wat er speelt, waarom mensen iets wel of juist niet willen. Bijna overal zit wel iets in. Ik hoor ook weleens dat ik verbindend ben. Het is niet handig als tien mensen in hun eentje het wiel uitvinden, dus probeer ik in de Teaching Academy initiatieven te bundelen zodat de acht faculteiten geen silo’s zijn, maar van elkaar kunnen leren. Die cultuur van uitwisseling mag zich bij ons nog wel wat verder ontwikkelen. Verder geef ik niet snel op. Ik geloof in wat ik doe, maar zonder star te zijn. Ik ben heel enthousiast en word niet snel moe of chagrijnig, waardoor ik veel energie in kan steken in de dingen die ik doe. Misschien ben ik voor anderen soms wel vermoeiend omdat ik altijd nieuwe ideeën heb, altijd in beweging ben. Een andere ontwikkeling is dat ik net ben benoemd tot hoogleraar. Dat is een eer en geeft mij de kans om ook de bovenste onderwijslaag te bereiken. (Met een aanstekelijke lach.) Maar hoe ik het moet combineren met mijn andere taken is me nog een raadsel.’ 

Verandering stuit niet altijd op tegenzin, je kan iets creëren waar mensen zich achter willen scharen. 

Droomuniversiteit 

‘Als ik het helemaal voor het zeggen had, zou een student die in de toekomst aan de TU Delft komt studeren de opdracht krijgen om een eigen studiepad samen te stellen en daarin goed begeleid worden. In dat traject zou zij of hij veel met andere studenten samenwerken aan grotere geïntegreerde projecten, maar ook de ruimte krijgen om te spelen en om te filosoferen. Dat ontwikkelt het academisch denken. Daarnaast kan er een continue meting van (wiskundige) basisvaardigheden plaatsvinden. Hordelopen van tentamen naar tentamen zoals we dat nu kennen zou niet meer bestaan. Natuurlijk zou er dan minder tijdsdruk op zo’n traject moeten zitten. (Diepe zucht.) Tja. Als universiteit zouden we ons ervan bewust zijn dat elke generatie studenten in een net iets andere wereld is opgegroeid en mogelijk ook andere behoeften heeft. Onze docenten zouden de liefde voor hun vak uitdragen, het enthousiasme bij studenten aanwakkeren en daar ook waardering voor krijgen. Niet alleen in woorden, maar ook in tijd en beroepsperspectieven. Onderwijs zou niet meer gezien worden als corvee. En voor iedereen, studenten én docenten, zou de universiteit een veilige plek zijn, zonder machtsmisbruik en misstanden. Hoeveel procent van deze droom over tien jaar gerealiseerd zou kunnen zijn? Tien jaar is niet lang, want alle structuren moeten dan anders. Vijf procent misschien. Als je vijf of tien procent een kant op beweegt, dan wordt de beweging zichtbaar en kan het een aanzuigende werking krijgen. Ik ben best optimistisch over wat je kan bereiken en over de mensen waarmee dat kan. Verandering stuit niet altijd op tegenzin, je kan iets creëren waar mensen zich achter willen scharen. Daarom is het belangrijk om te blijven dromen.’
 

Profiel

Dit portret is onderdeel van de reeks van tien portretten in de publicatie 'Gedreven door onderwijs - Tien portretten van bevlogen docenten in het hoger onderwijs’. De publicatie is te downloaden in het Nederlands en in het Engels. Het boek is tot stand gekomen door leden van de circle Duurzaam Docentschap van het ComeniusNetwerk.